Paramparça Mazimiz Şiiri - Erdal Karakaş

gözyaşımla yıkayıp
çamaşır ipine mandallayıp astım
yaşadıklarımızı.
gecenin ayazında
dışarıda unutulup kaskatı kesilen
çamaşırlar gibi.
sevgimizin en taşkın halleri
tek tek yok etti umutlarımızı ve yarınlarımızı
sözüm ona, ant içmiştik aşkımıza
kadehler paramparça olurken.
hani, nerede
nerede kaldı o tatlı sözler?
coşku dolu divane geçmişler?
demek ki;
boşa akmış o çağla gözler,
boşa akmış dudaktan dökülen sözler.
şimdi, virane mazimizden kalan
sadece; şehvet kokan tenin,
çağla yeşili gözlerin,
ve
yalandan sevişmeler..