Paramparça gönül şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

✨🌙Paramparça Gönül şiir✨🌙

Kalp kırılınca toparlanmaz bir daha,
Kırık camlar misali dağılır etrafa.
Her parçası batar, kanatır canını,
Kimse bilmez o derin, sessiz yarasını.
Değer görmezsin, sessizce çözülürsün,
Bir bakarsın kendine, hiçliğe bürünürsün.
O an anlarsın; en sessiz ölümdür bu,
Yaşarken gömülürsün, ruhun uykuda.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Bir umutla sararsın, tutar mı bilinmez,
Kırılmış kalp artık eskisi gibi gülmez.
Ne gözler parlar, ne düşler açar,
Her tebessüm altında gizli bir sancı saklar.
Düşersin sessizliğe, haykıramazsın,
Kendi iç yangınında kavrulur, yanarsın.
Kimse bilmez, kalbinde kaç yara var,
Her birisi ömür boyu kapanmaz, iz bırakır.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Kırık bir aynaya bakar gibidir kalbin,
Her parça ayrı gösterir seni, dağınık benliğin.
Ne toplasan tam olur, ne sarasan geçer,
Bir kere yıkıldı mı, o gönül geri gelmez.
İnsan, değerle yaşar, sevgiyle büyür,
Görmezden gelindi mi, içinden çürür.
Sustuğun her an biraz daha eksilirsin,
Kendi gölgende bile yabancıya dönüşürsün.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ve anlarsın: en büyük acı,
Sevdiğinden değil; kıymet bilmeyenden kalandır sancı.
Kırılan cam tekrar cam olmaz,
Kırılan kalp bir daha eskisi gibi atmaz.
Artık öğrendim; kırıldığım yerde kalırım,
Toparlanmaz bu gönül, kendi içimde yanarım.
Değer görmediğim an, bitmiştir ömrüm,
Sessiz bir mezarım kalbimdeki gönlüm.
Ve herkes bilsin: kalp bir kez kırılırsa,
Ne tamir olur ne eskisiyle yaşar.
Kırık cam misali, paramparça durur,
Bakanı kanatır, tutanı savurur.