Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrik ediyorum.
Gönlünüze kaleminize sağlık.
Ellerin açar af dilersin
Sonsuzluğu düşün
Sonsuzdan gelir, sonsuza gidersin
Sığınacak tek bir limanın var insan
Yalnız değil sin sen
Yaradanla berabersin.... "........ve tanrı insana insan olmasını buyurdu"
Ey gafil
Kim olursan ol sonu ölüm
Gaflet ile cehaletmiş cehennem.
İşte işin özü. O halde... Bunu bile bile neden iyiye doğruya güzele koşmayız kiii... Güne çok yakışan şiiriniz kutluyorum değerli Süreyya hanımcığım. Emeğinize, yüreğinize sağlık... Saygım ve sevgimle....
Ah keşke şu dünyanın düzeninde para denen o nesne ve ona dayalı çıkar menfaat çatışmaları olmasaydı.Belki o zaman insanlar bu derece gaddar bu derece acımasız olup bir birinin kanlarını dökmez,paylaşmayı yardımlaşmayı hayatın vazgeçilmez ilkesi yaparlardı..05.03.2017 tarih itibarıyla 'günün şiiri' seçkisiyle taclandırılan bu güzel şiiri ve değerli Süreyya annemi canı gönülden kutluyor ellerinden öpüyorum..
Selam ve saygılarımla..
Ve geç kalmışlığım ben ancak gelebildim kutlamaya, tekrar okuyor olmak keyifliydi şiirinizi, sizi ve şiirinizi canı gönülden kutlar tekrarını dilerim, sevgiler...
'Olsun be aldırma Yaradan yardır. Sanma ki zalimin ettiği kârdır. Mazlumun ahı indirir şâhı. Elbette herşeyin bir vakti vardır.... Yunus Emre
O'na havale edilen her ah, vakti zamanını bekliyor, Bu güzel ve anlamlı şiiri kaleme alan yüreğinize sağlık kutlarım sevgiler....'
Her gün şiirlere ve sizlere ulaşamadığım için dün şiirimin günün şiiri seçildiğini bugün öğrendim çok mutlu oldum. Allah beni layık etsin. Beni seçen üyelere ve yorumlarıyla beni sonsuz mutlu eden tüm şair ve şaire evlatlarıma minnettarım. Asıl ben sizleri kutluyorum. Sizler yürekleri vatan sevgisi ve güzelliklerle dolu ariflersiniz. 15 Temmuz gecesi Ankaradaydım ve vatanım için çok korktum, Allah yardımcımız oldu, vatanımızı işgalden korudu. Bu duygularla yazdığım Paramparça şiirinin asıl sahibi olan yüce Rabbıma şükranlarımı sunuyorum. Hepinizin ve vatanımızın yar ve yardımcısı olsun.
'Ey gafil
Kim olursan ol sonu ölüm
Gaflet ile cehaletmiş cehennem. '
İnsanlık, yaşamın kuralının bu kadar basit olduğunu bir kavrayabilse, hiç ölmeyecekmiş gibi kapıldığı dünya hırslarından, birbirini hor ve hakir görmekten kendiliğinden uzaklaşırdı zaten.....
Yaptığımız yanlışların karşılığının vicdani muhakeme yaptığımızda bize azap vermesinden daha büyük acı olabilir mi?... Alıntıdaki son dize bu ne kadar güzel anlatmış....
Bir uyarı niteliği taşıyan şiirinizi Günün Şiiri seçkisine alan Seçici Kurula teşekkür ederken, şiirinizin ve sizin başarınızı içtenlikle kutlarım Süreyya Hanım....Daha nicelerine....
Sevgilerimle.... Saygılarımla.....
Günün şiiri olmayı hakkıyla almış bir çalışma..Kutlarım Süreyya annemizi ..Saygıyla ..Hürmetle selamlıyorum..
Tekrar şiirdeyim. Bu sefer Süreyya annemizi kutlamaya geldim.
'Günün Şiiri'ni ve 'Günün Şairi' Süreyya Çetinkaya'yı yürekten kutluyorum. Nicelerine...
Selam ve saygılarımla...
Gündemin nabzını tutan ve duaları ile zalimlerin zulmüne göğüs germeye çalışan annemi kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta