Paramparça Şiiri - Kadir Ünlü

Sen gidince anlamıştım !
Dünyanın ne Cehennem olduğunu.
Vazgeçmiştim o gün;ütopya, Cennet’ten.
Hep acıdı yüreğim,ne zaman görsem.
Bir gülün solduğunu.
Bir gül gibi solup gittin ya yar !

Çöktü başıma o gün gök kubbe,
Düştüm sevdanın ve başımın derdine çaresiz.
Atom patladı içimde,
Bir kalbim kaldı canlı olarak elimde,
Her tikem bir yerde kaldı,
parçalandım.
Üstümde güller,gelincikler,nergisler,
papatyalar.
Parçalandım;parçalandım,
Bir dağ gibi yar.

Yuttum sevdamızın,tatlı zehrini.
Sakladım panzehirini yüreğimde.
Demedim dostlara bile derdimi.
Kilit vurdum kalbime.
Sensizlik zindanıma,Güneş boşa doğdu,
Kör oldum,bakamadım yar.

Muradım toprağa,aşkım mahşere kaldı.
Görenler beni deli sandılar.
Esasen aşkımızı kıskandılar !
Şimdi divaneyim,dönüyorum hep sana doğru.
Deliyim,delinim,divaneyim yar.