Düşmanım görse,
acırdı halime,
ama sen…
Sen beni kendi ellerinle,
paramparça ettin gittin.
Gözlerin bir hançerdi,
sözlerin zehir.
Adını anmaya korkarken,
adın kaldı dudaklarımda silik bir hatıra.
Ve şimdi,
hangi aynaya baksam,
dağılan bir yüz görüyorum.
Ne kalbim bir arada,
ne hayallerim sağlam.
Her parçam başka bir köşede,
toplanmayı bekleyen kırık bir cam gibi.
Sen gittin.
Ve bu şehirde,
ardında bıraktığın sessizlik,
en ağır kelimelere bile meydan okur.
Kayıt Tarihi : 26.11.2024 10:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!