Paramparça Şiiri - Sümeyye Gözütok

Ne umutlu ne de karamsar,
Çelişkili duyguların içinde,
Yok oluyorum adeta,
Ruhum paramparça.

Ne olmuştu böyle?
Bu kadar dayanılmaz olan.
Birdenbire gerçekleşen olayların,
Boşluğunda yaşıyorum.

Her gece yatağımda,
Başıboş düşüncelerle,
Yarım kalan sözlerle,
Benliğimi yitiriyorum.

Kopan fırtınaların,
Derinliklerinde kayboldum.
Bulmak öyle kolay mı?

Hayatın büyüsüne kapıldım.
Zamanın çoğunu boşa harcıyorum.

Neden görmek için bu kadar körüz?
Yaşanacak onca şey var.
Dakikalar dakikaları kovalıyor.
Öyleyse ne duruyoruz?