Top tüfek ne yapar bana;
Süngü
Hançer
Bıçak,
Yağlı kurşun ne yapar...
Cop
İşkence
Dayak,
Zindanlar ne yapar bana
Hücre ne yapar...
Kelepçe
Zincir
Zulüm,
Sevginin aslı gülüm,
Hüküm ne yapar bana
Sürgün ne yapar...
Yokluğun, özlemin kadar.
Nevzat ErkolKayıt Tarihi : 16.7.2005 01:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Erkol](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/16/paramparca-13.jpg)
Şiirde kelimeleri zorlamanın,oradan oraya koşturmanın sonucu biryere kadar.Ama bir an gelir,bir söz düşüverir şairin aklına,hiç yormaz kendini o an için(aslında farketmeden çok çok yorulmuştur o şiir,o duygular yüzünden),Şöyle bir gramerine-şekline bakar,yazıverir,şiir olmuştur.Ve genelde en iyi şiirler böyle çıkar ortaya.Bu şiiri de o şiirler arasına katıyorum bilgim-görgümce,zevkimce.Hep böyle şiirler yazın inşallah demeyeceğim,çünkü hep böyle yazmanın imkansız olduğunu iyi bilirim.
Saygılar kaleme..
TÜM YORUMLAR (1)