Bir zamanlar o da sarsılmaz güçtü.
Fakat zavallımın ayağı sürçtü.
Düştükçe battı,battıkca düştü;
Gelen, giden vurdu, azdı yaramız,
Bir deri, bir kemik kaldı paramız.
Sağ yanına altı sıfır eklendi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta