Paralı Uşak Şiiri - Yaşar Yaramış

Adı çiçek kendi diken
Ocağıma incir diken
Başıma ne dertler açtı
Hiç kabahatim yok iken

İblis’e dost, lanet kulmuş
Çok aramış beni bulmuş
Öyle şirret öyle cins ki
Sanki bir hazine bulmuş.

Taş değirmende dibekçi
Zalimlerin zulmüne bekçi
Aslında paralı uşak
Sorsan kahraman emekçi.

Sahibine sadık köpek
Sözden dışarı çıkmaz pek.
Yeter ki hep karnı doysun
Önünde olsun yal, kepek.

Dağlarda çok menengiç, dat
Hiç kesme aşıla, budat
Yine huysuzlandı fino
Sussun , önüne kemik at.

Şımartınca makam , mevki
İçinde zulmetme zevki
Onu öyle azdırmış ki
Kaybetmiş gururu , şevki.

Kulun ruhu körelince
Hiç düşünmez derince.
Her türlü pisliği yapar
Sahibi para verince.

10.03.2019 / Antalya