Paradokslar Şiiri - Latif Memiş

Bir anda yaşandı
yaşamın yaşlı sözlükleri
arabalarda yorgun
ağaçlarda ıslak bakışlarla
noktalandı susuşlar

O an söylendi, mekanik
Kuruntulu hülyalar
Bir gürültü boyadı yalnızlığımızı
Adım adım izlenen ayaklar

Bir anda yürüdü
Asık, kurak sokaklar
benzimiz yokluğa
ellerimiz yoksulluğa
bir kelimelik duyuşlar ve sorgular

Binlerce besteyi bir ana
sığdırmak
ölümcül bir hastalık gibi
sardı çan seslerini
ve beyinler kuruldu
asfaltlandı bir bir afakanlar

Sığmadı buraya ne o
ne de zaman
dudaklar bir öpücükte esir kaldı
yelpazeler vardı
karnaval havasıyla
saat saat beraberce kurşunlandık

Beklenen suçlu bir el
bir el ateşle alacaktı
şüphesiz cücüğümüzü
filizlenen herşey geriye,toprağa
korkudan kudurana dek insanlar

Dört ayak, bir şapka dendi
bir masalık suçlar
bir masalık duygular
iki dünya beş kuruşa
üç beş sözlüğe söylendi ve satıldık.

Bir duvar dizdiler
yutkundu sezgiler yalın sözcüklerle
bir ağaç gölgesine
yaşlanmış insanlığımızla
döndük karadelikten geceyle

Zıtlıklar bir öykü
anlatır elbet anlatılmazlığı
karanlık perdeler
ve bir bar saati yaslanmış olmalı gözlerine

kaçamak bir bakış ve o an
durdurunca yaşamı zıtlıkların kaçakçısı
kaçak bir adımla
yiyiveririz beton katları
günlerin içine sindirip çileyi

Öyküdür başlayan şiir
belirsiz yaşanır
bomboş bakışlar
dupduru gözeneklerde bile
öylesine saçma yazgılar
şiirler gibi bulunur.

22.06.1990