gece, gündüz den en günahkar çocuğunu doğuruyor şimdi
gebe kalan gece oluyor gün ün tecavüzünden
ki tıbben çocuk doğurması imkansız bir sancı bu
fizik, metafiziğe başkaldırıyor,bilimsel kasıkları ile
gece bir tutkal gibi yapışırken üstümüze başımıza
bırakmıyor yakamızı insan olmanın verdiği o tuhaf
ve bir o kadar paradoksal acı
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta