gece, gündüz den en günahkar çocuğunu doğuruyor şimdi
gebe kalan gece oluyor gün ün tecavüzünden
ki tıbben çocuk doğurması imkansız bir sancı bu
fizik, metafiziğe başkaldırıyor,bilimsel kasıkları ile
gece bir tutkal gibi yapışırken üstümüze başımıza
bırakmıyor yakamızı insan olmanın verdiği o tuhaf
ve bir o kadar paradoksal acı
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta