kaldırımları nadiren buz tutardı gözlerimin...
sokaklarında güneşi defederdi tenteler...
tabelaları hırpalanmış aklımın...
çok değişti darbelerinde içimdeki rejim...
içsel karmaşaların nöronları dengelediği,
kuyu diplerinde şehrin, milyon kere not düşülmüş,
kurgusal depresif kelimeleri vardı...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta