Paradoks Şiiri - Osman Murtaza Gökdal

Anladım lineer bir doğru değilmiş hayat,
Doğru tek değil mi yoksa? Hey-hat…
Varlık ve yokluk iki hece,
Çözmeye çalıştığım bilmece.
Hayat ve ölüm…
Manası insan için “gül”üm.
Kainat bile genişliyor ise madem,
Gönlün neden genişlemiyor ey Adem?
Renkler inmiş ikiye,
Ak ve kara…
Gökkuşağının yokluğudur,
Vicdanları kanatan yara.
Yenilgi ve zafer…
Birisi “Uhud” ise ötekisi “Bedir.”
Sevgi ve nefret,
Affet Allah’ım bizi affet…
Mutluluk ve hüzün...
Yaşanır içimizde bahar ve güzün.
Yüzlerdeki tebessümler bile olmuş sahte,
Hüzünler bile belirli bir saatte.
Yol, yolcu ve yolculuk,
Saf kalan yalnız içindeki çocuk.
Hem doğru hem yanlış,
Anlamadım nasıl bu iş.

Ey insan bir ömür boyu ne istersin? Ne dilersin?
“Ne ben benim, ne sen sensin, ne de sen bensin…
Hem ben benim, hem sen sensin, hem de sen bensin.”
Aklın tevhidin bu anlamını da idrak etsin…