Paradoks Şiiri - Ahmet Ramiz

Her şey bir sigarayı içine çekmenin boğukluğunda
Belki de buz gibi bir cesede dokunmanın soğukluğunda
Önce biraz heyecan, titreme ve ardından keder
Öyle bir lahza ki bu bitsin artık bu hayat yeter
Sokakta ışıldayan lamba, bankta yatan iki evsiz ve köpek sesi
Muallakta sessizlik ve bir düşünce kesmeliyim bu nefesi
Görülmemiştir zamanda ve de mekanda böylesine düşkünlük
Sığdıramaz bunu hayallere hiç bir sözlük
Aşk, sevgi, korku, arzu, özlem ve his
Bitmişti bunlar artık kapanmıştı bu bahis
Sağlamdı ipi ve koydu sehpayı tam ortasına evin
Ve yazdı duvara son bir söz: Sevin kahpe dünya sevin!
Derken bir sarhoş narasıyla sessizliği dağıttı
Belki de bu ses o düşkün için son bir ağıttı
(ANKARA 27.10.2012)