Paradoks Şiiri - Bahattin Çakılkaya

16.03.14
Neden ışığı yakmadığımı sordu
Kendimi görmek istemediğimi söyledim
Alacakaranlıkta
Avucunun içi gibi bildiği
Çevresine bakındı
Ayna yoktu
Işığı yaktı
Kamaşmaksızın
Gözlerimi kapadım
İnsan seçebildiği şeyleri
Vazgeçme hakkı olduğu için sever de…
Seçemediği şeyleri
Fark edilebilirliğini arttırdığı için mi sever?
Kâinatın bu kadar büyük olması
Tesadüfün olabilirliğini arttırır mı?
Korkak maceraperestler katliama meyilli midir?
Hala aynı fikirdeysen, o fikir senin değildir
‘’Bu cümle doğrudur’’, delikanlı paradoks.
Asi, hem de kız, korkunç zeki ve mağrur
Seçemediği şeyleri umursamıyor
Biri ben
Gözleri kara
Ayakkabısı otuz beş
Bilemedim otuz altı numara
Gözlerim kapalı
Kendimi göremiyorum
Işık yetersiz

Bahattin Çakılkaya