I-Paradoks
uzağa değdiğimde
elim boşluğu hissetti
ürktüm
yerimde kalabilirdim
kaldım
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
bana en yakın bakışın beni uzaklarda aradığın andır / ki delip geçersin varlığını farketmeyen kör gözlerimin kara deliklerini./
içime saklanan o korkak beni/ içimden çekip çıkarmazasan hatırım kalır /iğrenç ve küçük bir solucan gibi./ Sonunda /
Ya sen koparacaksın kanatlarımı uzaktan /ya da ben sana küçülteceğim ellerimi.
şu anda yazıldı ve sayfama da koyacağım.. yorum mu ?değil
esinlenme diyelim
sağol şair hoşçakal
:)))
Mine Özdemirtaş.
Ne kadar yakınlaşırsak o kadar bölünür sevgiler, yakınlaştıkça uzaklaşırsın...kendi izini sürmek adına dolaşır durursun, labirentlerinde....kan kesilir bileklerin, yüreğinde bir tortu atmak istersin, uzaklaştıkça yabanıl ağrılar sarar yüzünü...alışamazsın...boşlukta sallanan kendi yüzünün aksidir...şansı yoktur bekleyenin...sana bir adım kadar yakınken gelecek, geçmişin de o kadar uzaklaşmıştır kendinden..........
uzaklaşıkça.....kendini hatırlarsın, gölgen senin izini sürer, sen geçmişle gelecek arasındaki o incecik çizgide dolaşırsın bumerang gibi....kendi kendine..........
sevgiler şair..........zevk verdi dizeleriniz...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta