I-Paradoks
uzağa değdiğimde
elim boşluğu hissetti
ürktüm
yerimde kalabilirdim
kaldım
elimi gönderdim
II-Karşıt Paradoks
1. geçmişimde yaşayan –yani bugünüm-
(eskiden
bir söğüt ağacında o en zoru başarıp
o en zor bulunan kırılgan olmayan dalına
ulaştığında bile dinmeyen hareketliliği
sormuştu bana)
2. bugünde yaşayan –yarınım olmanı isterim ama
daha emin olmalıyım: “geçmişim olacak mısın? ”-
o kadar çok istedim ki yakınlaşmanı
ve sen geldiğinde, anladım
kendim olabilmem mümkün değildi
kimsenin yakınlığında yoktum ben,
bir boşluk,
uzağa gönderdim onu
uzak
hem geçmişim, bugünüm
hem de geleceğimde
her fırsatta uzandım ona
severdim keşfetmeyi, severim
ve her seferinde boşluğa değdi elim
ürktüm
elimi gönderdim
oysa sen yanımda
elimi bekliyordun
şansın yoktu
yakındın
Kayıt Tarihi : 2.8.2004 11:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içime saklanan o korkak beni/ içimden çekip çıkarmazasan hatırım kalır /iğrenç ve küçük bir solucan gibi./ Sonunda /
Ya sen koparacaksın kanatlarımı uzaktan /ya da ben sana küçülteceğim ellerimi.
şu anda yazıldı ve sayfama da koyacağım.. yorum mu ?değil
esinlenme diyelim
sağol şair hoşçakal
:)))
Mine Özdemirtaş.
uzaklaşıkça.....kendini hatırlarsın, gölgen senin izini sürer, sen geçmişle gelecek arasındaki o incecik çizgide dolaşırsın bumerang gibi....kendi kendine..........
sevgiler şair..........zevk verdi dizeleriniz...
TÜM YORUMLAR (2)