Paradoks Şiiri - Ferman Sızlanan

yine yanılmışım
seni unuttuğumu zannederken
bir anda seni koklarken buldum kendimi
farkına varmamış gibi yaptım ben de
uzaklaştım yerimden aniden
koşarken buluverdim bedenimi
ayaklarım bir taşa çarpıp düşene
ciğerlerim ağrıyla dolana kadar
senden başka bir şey düşünmediğimi
anlayınca farkettim kendimi
durmuştum
yerin ıslak zeminini hissettim
sonra yağmurun yıkadığı saç tellerimi 
uzunca düşündüm
yoksa hep düşünürken
yeni mi farkediyordum
hatırlamıyorum
derken başa sardım
eskiye gidip yine sorguladım
neden hikayenin böyle bittiğini
kanıyordu dizlerim
yırtık pantolonun kırmızıya dönmesi
ayak parmaklarımdan akıp
karışması yağmur suyuna
çok önemli değildi
önemli olan neden hikayenin böyle bittiğiydi
anlamsız ve bir o kadar da normaldi
sana kızmıyorum
çünkü hikayenin anlamsız kısmı bende
normal kısmı sendeydi
belki de bu kadar sevilmeyi hak etmedin
hiç düşünmedin de
normaldi çünkü senin için ayrılık ve sevgiler
anlamsız olan bendim
normal değildi bu kadar güzel hikayeler