Paradoks Şiiri - Önder Karaçay

Hayatın en güzel günleri
'Daha erken’ demekle geçti
Sonrası ise çok geçti

Akrep ve yelkovanın hızı yavaşlattı
Hayatın içinde bizi

Hayatın yaşattıkları bir tespih tanesi gibiydi
Acı gibi çektik, salladığımızda dağıldı
Akreplerden bal beklerken
Ölüm spiraline denk geldik

Her geçen zaman nankör
Yoldaş değiller akrep ve yelkovan
İterek ilerletiyorlar yaşamı

Kaldıramayacak olanlara ağır yazıyorduk
İçimizde bir ses bu ağırlığı hafifletiyordu

Bağrımızı yakmakta tecrübeli olan acılar
Bizden başka kimseyi acıtamazlar

Boş bir filmi acılarla doldurduk
Mutluluğu beklemeye hayat diyorduk

Hayat durup bir mucize gerçekleşmesini
Bekleyecek kadar uzun değildi ki

Yaşımız değil yaşadıklarımız öğretti
Acıların gözlerimizden akıttığı yaşlar
Yaşımıza eşitti

Ölümsüz bir isim olmak adına
Geleceğe uzanma çabalarımız
Hayat ile ölüm arası bir çatışkıydı
Yaşadığımız paradoks

Önder Karaçay