PARADOKS
Ara ver her şeye, yorulmadın mı?
Hep sen koşuyorsun, sen susuyor
Uslanmaz bilirim, ne de vazgeçer
Gönül hep sevilsin hep pışpışlansın ister,
Bu kez dinleme onu,
Nefeslen mola ver, usanmadın mı?
Ah kalp ile akıl aynı bedendesin de
Niye ayrı yürürsün?
Biri yangınlarda su ister,
Öteki fikir yürütür yine de yangın yere gider
Uyumadın mı? Gözler hep düştesin
Kendi kendine bir hayaldesin
Sanki sen değilsin dünkü yenik
Boş ver aldırma, yeterince oyalanmadın mı?
Kayıt Tarihi : 7.9.2015 12:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Fatih Karkın](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/09/07/paradoks-108.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!