Paradigma Şiiri - Ulvi Koçu

uzandı, çarşafı serilmemiş bir döşeğe
çıkarmadı üstündekileri
yorulmuştu, uyumak istedi, olmadı
dışarısı soğuk, çok soğuk
şeker olsaydı, daha çok içerdi;
sıcak demli çayı...
başucunda el değmemiş türküler, Şiwan...
ne düşündüğünü, ne yazacağını bilmeden
karalıyordu soluk almadan;
yalnız sayfaları...

onca günden sonra, aynı yerde
aynı sürgünlüğün bedelini ödüyorken,
hep aynı soruydu sordukları;
-hey çocuk sen kimsin?
-........
-?
-ben, geçen gün öldürdüğün çocuğum amca!