A-para, para, para, para Şiiri - Mikdat Bal

Para, para, para.

İnsanları paralıyor terk ettirir yurdunu
Hasta edip yaralıyor unutturur derdini
Başkasına kiralıyor sefilini, merdini
Para, para, para, para onsuz bir şey alınmaz
Uğrunda insanlık ara, hiçbir yerde bulunmaz

Sahip olan zengin olur kalmaz hiçbir kusuru
Ona her şey mümkün olur satın alır Mısırı
Sevgi, saygı engin olur herkes onun esiri
Para, para, para, para onsuz bir şey alınmaz
Olmayanın yüzü kara, ona rahmet olunmaz

Yerden eder, yârden eder hasret gönlünü yakar
Ülkeden diyardan eder herkes yoluna bakar
Utanmaktan, ardan eder her türlü role sokar
Para, para, para, para onsuz bir şey alınmaz
Bulamayan düşer zora kapısı hiç çalınmaz

Bu dünyayı zindan eder herkes alır alaya
Hem sıhhat hem candan eder başın girer belaya
Neyin varsa ondan eder, hasret kılar sılaya
Para, para, para, para onsuz bir şey alınmaz
Bulamayan bir fukara izine de salınmaz

Para denen bu mereti herkes sever sırayla
Putlaştıranlar türedi onu yazı turayla
İnsanın şanı, şöhreti ölçülüyor parayla
Para, para, para, para onsuz bir şey alınmaz
Düşünürken kara kara, uykuya da dalınmaz

Mikdadi der yandı sinem beni gelip bulmuyor
Paraya hiç vermem önem ancak onsuz olmuyor
Hem cennet hem de cehennem hiç nedensiz dolmuyor
Para, para, para, para onsuz bir şey alınmaz
Buna kafa yora yora akıllı da kalınmaz!

Şair Mikdat Bal