Para (Düet) Havva KESKİN-Ahmet İDRİSOĞLU

Ararsın bulunmaz en dar gününde,
Varlığı, yokluğu bilmez bu para,
Tapınır kimisi onun önünde,
Fukara insana gelmez bu para. Ahmet İDRİSOĞLU

Üç günlük ömrünü harcar bu fani,
Doğan ona köle oluyor yani,
Köpeğe atsan da yemiyor hani,
Yokluğu yakarda sinmez bu para. Havva KESKİN

Kimisi çil çildir, hevesin gelir,
Öpüp koklayasın, sevesin gelir,
Kaybında başını dövesin gelir,
Değer bilmeyende kalmaz bu para. Ahmet İDRİSOĞLU

Onu elde tutmak büyük beceri,
Nefes alsan derler nedir ederi,
Kimseden duymadım şudur yeteri,
Çuvalla da olsa durmaz bu para. Havva KESKİN

Bir kere saymaya başlarsan eğer,
Dünyada imana vermezsin değer,
Ne bela bir şeymiş bu para meğer
Esiri olursun, salmaz bu para. Ahmet İDRİSOĞLU

Kimi der bu meret cebime batar,
Kimisi özenir uzaktan bakar,
Fazlası kiminin canını yakar,
Kayar da kimsede kalmaz bu para. Havva KESKİN

Namusu satılık olanı gördük,
Hırs ile söylenen yalanı gördük,
Parayla yapılan talanı gördük,
Garibe vefalı olmaz bu para. Ahmet İDRİSOĞLU

Varlığı bir türlü yokluğu tasa,
Konulduğu yere diyorlar kasa,
Her gün üzerine çıkıyor yasa,
Uyuyup yerinde kalmaz bu para. Havva KESKİN

Çıkarır cebinden çil çil altını,
Para ile örter, ıslak altını,
Paradır damarda zenginin kanı,
Yoksulun cebinde kalmaz bu para. Ahmet İDRİSOĞLU

İsteyince kimse kimseye vermez
Kimi arcar onu dursunda demez
Kimisinde vardır çıkarıp yemez
Durdukça artar solmaz bu para. Havva KESKİN

İdrisoğlu tapmaz paraya asla,
Eş tutar kirlenmiş parayı pasla,
Lazımdır ve lakin tapma hevesle,
Kefenin cebine dolmaz bu para. Ahmet İDRİSOĞLU

Havva der paraya meğledip kanmam,
Biterse bitsin der peşine yanmam,
Mutluluk verirmiş onu da sanmam,
Ne sana ne bana kalmaz bu para. Havva KESKİN

30.Eylül.2009 23.55