Para Şiiri - Seleddin Aydın

Alış verişe çıksam,
Çarşı, pazara varsam,
Ekmek almak için,
Bir fırına uğrasam,
Ortaya sen çıkarsın,
Eller üstünde gezer,
Cepleri dolaşırsın.
İhtiyacı çok olanın,
Tabip olur,
Yarasını sararsın,
Cebinde olmadığın,
İnsanı yaralarsın,.
İhtiyacım yoktur benim,
Diyemez kimse sana,
Hava kadar, su kadar,
Lazımsın her insana.
Sen yoksan;
Evde yok, aşta yoktur,
Olmadığın mekanlar,
Kışın daha soğuktur.
Sen yoksan:
Lamba söner,
Evlerin suyu akmaz.
Cebinde olmadığın kişinin,
Yüzüne kimse bakmaz.
Ya madensin,
Veyada kağıttansın,
Yaşamın her karesinde,
İstisnasız sen varsın.
Kiminden küs ve dargın,
Kimine dost gibisin,
Dostluğuna güven olmaz,
El kiri değilmisin.
Asla hiç bir insana,
Yoldaş ve yar olmazsın,
Sana kul, köle olan,
İnsanı alçaltırsın.
Komşusu aç iken,
Tok yatanlar utansın.
Alın teriyle ancak,
Helalsın ve güzelsin,
Haram isen zehirli,
Sahte bala benzersin.
Doğru, hayırsever ellere,
Bereket getirirsin,
Yamuk olan ellerde,
Buharlaşır gidersin.

Seleddin AYDIN