Para Şiiri - Sadi Kurt

Bilinmez çileyle dolu her yanın,
Garibe haftayı, yıl ettin para
Bilmem ki senin hiç yok mu vicdanın,
İnsanı, insana kul ettin para.

Değerini bilmez kimse yatarken,
Her şeyde sen varsın alıp, satarken,
Kimileri zevkten nara atarken,
Kimine ağıtlar söylettin para.

İnsanlık uğruna çeker cefayı,
Sana sahip olan sürer sefayı,
Silip yeryüzünden dostluk vefayı,
Yiğide namertlik öğrettin para.

Hiçbir yer, cep yoktur kalamadığın,
Yalandır bir işe yaramadığın,
Bir tek sevgi vardı alamadığın,
Onu da kendine mal ettin para.