"Şu para diye andığımız nesne. 
Hani, it yemez de derler ona ya.
Öyle olmazları olduruyor ki, 
Gücünü küçümsemek ne mümkün.
Anayı kızdan, kızını yardan ayırıyor.! " 
"Ona, tapanlar bile var. 
Hâşâ, ALLAH değil biliyorum. 
Amma, Ona yakın bir şey, 
Nedense, böyle diye sim geliyor. 
Sözü dilden, kimini dinden ayırıyor.! " 
"Gelişi kaplumbağa misali,
Aheste aheste ve cilveli.
Gidişte Tavşana benzer her hali.
Onun için birbirini yiyor ahali.
Kimisi bedeni candan ayırıyor.! " 
Parayla saadet olmaz deseler de.
Diyende inanmıyor söylediğine.
Sitem ile sövülse de mucidine,
Ucubenin yeri bir başka bende.
Şükredeni doyumsuz dan ayırıyor.! " 
”Ben onu çok, ama çok sevdim, 
Nedense o beni hiç sevmiyor. 
Para Tren, cebim istasyon. 
Düdüğü çaldığı gibi gidiyor. 
Beni kardan, kendini Gardan ayırıyor.! ”
Kayıt Tarihi : 12.6.2014 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şu Lidyalılara ne demeli bilmemki.
 


TÜM YORUMLAR (1)