Para Şiiri - Abbas Paksoy

Para söyle, kimlerin el’indesin.
Bana da, çok tatlı geliyor, ses’in.
Haşa bilmiyorum, böyle nesin.
Bana söyle, nasıl türen, sen para.

Burda bütün iş’ler, seninle döner.
Seninle, yanan ateş bile, söner.
Dünya’da, cümle âlem, sana kanar.
Şeytan’ı da kandırırsın, sen para.

Nasip olsa da, doldursam cebimi,
Bana gösterirsin, belki dibini.
Sana bağladım, şu temiz kalbimi.
Beni de, yol’dan çıkarma, sen para.

Sır olanı, saklamayı bilirsin.
Sır açmakta ise, önde gelirsin.
Allh'ın sırrını, nasıl bulursun.
Bu kadar, pislikten sonra, sen para,

Kaz'ı alacaksa, tavuğu verir.
Rüşvet’i yemeyen, domuz der durur.
Hayâsız gubarıp, göğsünü gerer.
Gere gere patlatırsın, sen para.

Elbet bir gün, mahşer’e varılacak.
Orda dünya âlem, hep dirilecek.
Senin adına, hesap sorulacak.
Allah'a, ne diyeceksin, sen para.

İnsanları söyleten, tatlı dil’idir.
Yerini biraz da, Paksoy'a bildir.
Para’sı olmayanı, tutup öldür.
Kanun'unu, böyle yazdın, sen para.