Para Şiiri - Mustafa Yaman Birgili

PARA
Para yokken insanlar pek rahatmış,
Tavuk alıp yerine horoz satmış.
Akşam yatağında rahatça yatmış.
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

İnsanlar çoğalmış işler zor olmuş,
Üç veren yerine bir tane almış
Zengin çok zenginmiş, fakir çoğalmış…
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Birileri demiş bu böyle gitmez,
Bir değer koyarsak o asla bitmez,
Az olmuş, çok olmuş bir şey fark etmez,
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Yıllar geçmiş, padişah olmuş para.
Dünyada her şeyi itmiş kenara,
Hep zengine gitmiş gelmez mağdura
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Yerlerde sürünse gene severler,
Sahip olmayanlar durmaz söverler.
Bazıları onla adam döverler…
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Öyle anlar oldu insanlar taptı.
Uyanık olanlar onu hep kaptı,
Kardeşi kardeşe düşman da yaptı…
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Adı pek tatlıdır, pek sevecendir,
Kör çakıyı keskin kılıç edendir,
Olmazı oldurur bilmem nedendir?
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Şimşekler yıldırım olur adıyla
Dünyada yaşanmaz, onun yâdıyla,
Cimriler yiyemez ağız tadıyla,
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Bahtı karalara hep ışık olsa,
Hak eden ceplere helâlden dolsa
İnsan para değil sevgiye dalsa,
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Şahı rezil eden paradır bazen
Nice asil kulu azdırıp bozan,
Bugünden yarına kuyular kazan,
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Bazısı, Allah’ım paradır derler,
Bazı kullar suya ekmek doğrarlar
Gönlü bol olanlar atıp saçarlar,
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.

Yaman’ım paraya olmadım esir,
Sevgiyle yürekler tutmalı nasır
Razıyım bir çula ve bir de hasır…
Ne kadar zalimdir şu yüzsüz para.
10.08.2003