Paprika Şiiri - Ulaş Başar Gezgin

Barajlar su çektiği zamanlar Paprika,
Kavuştuğum anlardır sana.
Hepsinde seni teşhis ederim, tüm kemiklerde,
Çünkü sen Yugoslavya’sın aslında,
Yugoslavya, Yugoslavya.

Partizan çorbasında idin Tito’nun,
Yeraltında, yerüstünde tüm devrimciler,
Sana kavuşmak için düştüler,
Kavuşulabilir idin demek ki eskiden.

Milliyetçilik icat olundu sonra,
İslamcılık icat olundu, sınırlar, bayraklar.
Unutur olduk o kahvenin kırk yıllık hatrını.
“Sen Sırp, ben Boşnak” dedik, başkaca şey demedik.
‘Faşist’ dedik Sırplara, ‘dinci’ dedik Boşnaklara.
Unutarak faşistlerin her milletten olabileceğini sonra,
Katliamcılıkla suçladık, demokrat olanlarını da.

İşte o zaman başladı, kavuşulmazlığın Paprika,
Erişilmez oldun daha fazla her dakika.
Madalyalarda arayanlar var seni artık, üniformalarda,
Eski resimlerde, puslu anılarda,
Çünkü artık çok uzaksın insanlara be Paprika.

Yine suyla dolacak birgün, o barajlar Paprika,
Yeniden yaşayacağız o günleri, seninle mutlu olduğumuz günleri.
Kahve istediğimiz günleri komşudan; doyurduğumuz günleri komşunun yetimini.
Birlikte oynardı çocuklarımız sokakta.
Bunlar artık pek hatırlanmasa da,
Biz hatırlatalım dedik Paprika.
Paprikaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
Partizan çorbasında,
Evrenin her bir parçasında,
Yarı tatlı yarı acı tadınla,
Sen varsın, kuşkusuz ki sen varsın
Paprikaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa...

14 Şubat 2012

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Gümüş Bir Kolye: Şiirler 2012 [A Silver Necklace: Poetry].