Papaya Beddua Şiiri - Muzaffer Parlak

Ağarsın saçları tel tel dökülsün,
Birer birer hep dişleri sökülsün,
Gülmesin yüzleri boynu bükülsün,
Kimsenin halini soramaz olsun.

Söz söylemiş bakın, kurusun dili,
Çok havlıyor baktım,fazladır yalı,
Omuzdan sökülsün, tutmasın eli,
Kırılsın kolları, saramaz olsun.

Bak boyunu aşmış, papanı sözü,
Beli de kırılsın, tutmasın dizi,
Tıkansın kulaklar,kör olsun gözü,
Artık şu dünyayı, göremez olsun.

Bedenin pislikte,orda boğulsun,
Sen bir hayvansın,adam değilsin,
Etleri çürüyüp, birden dağılsın,
Dilerim ayakta, duramaz olsun,

Adam diye seni,yaptılar papa,
Elinde asa’sı, kulak’ta tıpa,
Vuralım çakal’a, yüz eli sopa,
Gayri muradına,eremez olsun,

İşte Vatikan’ın, azgın uşağı,
Anırıyor bakın,Alman eşeği,
Çıkarın kürtünü,yapın kaşağı,
Gideceği yere,varamaz olsun

29.09.2006