Papatyanın Dili Şiiri - Abdülkadir Güler

PAPATYANIN DİLİ

Ayazda
Bir çöl yorgunu
Ayağı kırık
Ak topuklu küheylan
Zakkum çiçeği gül pembe
Ter kokan nasırlı ellerde
Düşlerle büyür çocuksu
Pusuda bekliyor çıngıraklı yılan

Özlenen vahalarda
Bir damla su
Ceylanın düşünde
Ak köpüklü bengisu

Dertli
Kederli
Anamın türkü yüklü ağıtında
Gel görk “yer demir, gök bakır”
Nevruzda gül yanaklı çocuklar
Özlemle beklenen
Bahar

Aha
Tokat
Aha Ağrı
Aha Diyarbakır
Yârimin burnu hızmalı
Gözleri çakır

Yalan
Söylemiyor
Papatyanın dili
Bir inat uğruna Bağdat’ta
Basra’da bomba
Neler oluyor şu güzelim dünyada
Ortamlık, barut, gözü yaşlı Kerbelâ
Yağmur değil, kurşun yağıyor üstümüze
Nicedir
Tanrım bela üstüne bela

Sözüm
Ona
Bilgisayar çağındayız
Bir kısır döngüdür sürüp giden
Tükendi insanlığın pili
Bir bir dökülüyor
Gökkuşağında yorgun ve dingin
Ah bir konuşa bilse
Papatyanın dili

Abdülkadir GÜLER
Yaz Güneşi Bengisu - Şiirler- Söke 2004.