Papatyam ve Marmara Şiiri - Kasım Kaplan

Hayal şehir, hayal deniz ve sana,
Uzaktan sevdalı, bu bahtıkara.
Dağlar papatyalar, aldırmaz bana,
İçimi dökeyim sana Marmara.
**
Bir yanın İstanbul, bir yanın Bursa,
Bütün güzellikler sana akarmış.
Hele 'Yeni gelin' güzel Yalova,
İçinde papatya kokusu varmış.
**
Ne mutlu ona ki, bu güzel yerde,
Her gün papatyayı koklar Marmara.
Şu gönlüme, bir yolunu bulup ta,
Ne gün Akdeniz'e akar Marmara.
**
Marmara her sabah, kaç güneş doğar,
Gah dağlardan bakar, gah denizinden
Bilsen sevdasıyla ne canlar yakar,
Gah yakan bakışı, gah Güneşinden.
**
Al beni Marmara, al da koynuna,
Bırak dalgalara ben anlatayım.
Bir kement atılmış, ordan boynuma,
Ucu sende imiş aramaktayım.
**
Aman ha! Marmara! sert esme sakın!
Senden esen yeller dokunur yara.
Yârim benden uzak, sana çok yakın,
Birde yüreğime sen açma yara.
**
Eğer yârim sabah sana bakarsa,
Sakin ol! Kabarma, heyecanlanma
Akdeniz bir gün de seni yakarsa,
Nasıl yandığını, canımın anla.
**
Söyle Marmara hiç aşık oldun mu?
Yoksa anlamazsın, benim halimden.
İçinde bir ateş, hiç kavruldun mu?
Öyleyse bilmezsin sen melalimden.
**
Neler oldu bana, senin yüzünden,
Umulmaz dertlerin içine daldım
Geçtik kaşın gözün, tatlı sözünden,
Hayalinin bile meftunu oldum.
**
Hayalin değişmem bin bir gerçeğe,
Gönlüme nakşettim, bir tanem seni.
Gayri sitem etmem artık Feleğe,
Hayalinle bile mest etti beni.
**
Marmara nedendir bu sevdam sana?
Yar güzellik katmış, güzelliğine.
İncili Gerdanlık, Güzel Yalova,
Papatya kokusu sinmiş üstüne.
**
Marmara övünme, gücenme ama
Yârin şavkı vurur, ondan güzelsin.
Çok denizler vardır, dünyada ama
Papatyam seyreder, ondan özelsin.

06.03.2002