Papatyam Nereye Şiiri - İsmet Bozkurt

Hangi kervan çekecek bu sevdanın göçünü
Yüreğim can'a ferman verir oldu papatyam
Kara kış’a cevirdin dört mevsimin üçünü
Birisi hazan olup vurur oldu papatyam.

Yine karanlık bastı gün doğmaz sazaklara
Bu aşk sakın düşmesin efsunlu tuzaklara
Birlikte yürüyelim bilinmez uzaklara
İzlerin ardın sıra sürür oldu papatyam.

Sevdiğim ovalarda sanki nazlı bir ceylan
Pusatı yüreğinde şahlanmış al küheylan
Soğuk dağlar başında buzullar dan heyelan
Eserken bahur rüzgâr erir oldu papatyam.

Hasreti düğüm yaptım saçlarımın ak’ına
Cemre düşer gönlüme çıkıp gelsen yakına
Göğsümü hedef diktim aşkın sem li ok'una
Gözlerin kalkan gibi durur oldu papatyam.

Sinemi delip geçen ucu keskin bıçaksın
Rüzgârın okşadığı dağlarda tek çiçeksin
Yıldızlara uzanıp yeniden doğacaksın
Başını eğdirmedin onur oldu papatyam.