Papatyam Şiiri - İsmail Yalçın 2

Ben seni papatya gibi severdim
Koparmayı bırak koklarken bir zarar gelir diye korkardım
Aslında bir insanın çiçeğini sevmesi gibi
Seni severdim
Öpmeye kıyamayıp
Koklarken bir papatya edasıyla yapraklarına bir zarar gelicekmiş gibi öyle saf temiz severdim
Her gün bir güneş ışığı papatyaya günaydın der gibi her sabah sana güneş gibi günaydın derdim
Her gece ay'ın papatyaya dediği gibi üşüme derdim be papatyam
Yaşamaya gücün kalmasa bile etrafta su olmasa bile göz yaşlarımla sana bir umut olmaya el verirdim
Papatyanın yaprakları gibi beyaz ve temiz bir sayfa açsak
Aynı şehrimde aynı yeşerdiğin yerde filiz verene kadar beklesem bir umut diye yeşermeni beklesem