Papatyam Şiiri - Selahattin Özbaş

Gidiyorum işte uzaklara sonsuzluklara dogru
Yürüyorum usulca agır adımlarla yavaş yavaş
Anlamı ve manası olmayan sonsuzluga dogru
Yüregimde bir buruklukla sade ve yalın

Yanan bütün ışıkların söndüğü sokak başında
Caresizlikler icinde sığnırken sıgaramın ışıgına
Yoklugunda kararan dünyamı aydınlatan bir tek
Elimdeki resimde ışıl ışıl parlayan gözlerin

Özlem ateşleri yakıp kavururken benliğimi
Sıgınacak limanım kalmamış poyrazlarda
Deli dalgalar gibi yalnızlıklar bi carede
Teslimiyeti yaşıyorum hayalin gözlerimde

Sonsuzluklar davet cıkarmış sanki ruhuma
Tutupta elimden cektiğin o ucurum kenarında
Bak asılı kalmış benliğim daragacında
Kefenim olmuş ücbeş resmin sarmış ruhumu

Sabahlar ciğtanesine özlemler gözlerime
Hasretler benliğime ciğtaneleri güneşe
Yoklugun doğacak güneşime küsmüş
Sen cekip gittin gideli PAPATYAM