Papatyam Şiiri - Muharrem Soyek

nar tanem
nur tanem
bir tanem

toprağım
patatesim
domatesim…

Desem bıkıp usanmadan
Gene de usanmaz ki benden!

Güz dağını basan duman içinden
bir tatlı öpücük veren
müjdeli güneş gibi
sıcacık sarar beni;

Gülünce gözleri
al yanaktan güllenir
kalbimin mührü gamzesi.

Kıskandırmasın seni şairin gözdesi,
Sensin papatyam bu şiirin ta kendisi.

Hani var ya keklik adımlı gelişin
cıvıl cıvıldak gülüşün,
Var ya hani
saçların dolana boynuma sarılışın!
Deli ediyor beni deli!

Papatya falları elinde
uzanmış görünce seni
sere serpe çimenlere,
Alamam kendimi
oracıkta öpmekten
pembe bulut yanaktan…

Papatyam, nur tanem
Kalbime takıldığın günden
Unuttum ben işi gücü hepten;

Papatyam bir tanem
Sormaya ne gerek fallara
Bir bakışın yeter bendeki manaya…