Papatyam Şiiri - Uğur Can Köşk

Tohum serptim kalbime
En sevdiğim çiçeğin tohumu
Papatyalar açsın istedim ortasında kalbimin
Gözüm gibi baktım,büyüttüm
Fırtına varken kışın soğuğunda
Sarıldım sımsıkı,
Yağmurdan,güneşten bile kıskandım
Ben suladım köklerini,
Ben yıkadım bembeyaz yapraklarını
Ben ısıtmalıydım seni,senin ışığın olmalıydım
Nasıl da tatlıydı özün
Arılar üşüşürken tepene
Siper ettim kendimi
Kanatlarımın altında huzurlusun sandım seni...

Büyüdün,açtıkça açtın
Kokun dolaştı engin ovalarda
Büyüdün de sığmaz oldun kanatlarımın altına
Kırdın,delip geçtin kalbimin orta yerinden
Oysa ben seni sevmiştim
Göremedin mi,hissedemedin mi,
Şimdi 'Seni seviyorum' diyemeden
Yolculuk vaktidir benim için,
Gidiyorum kokunun süzüldüğü engin ovalardan
Çamura saplanmış kalbim
Bırak da o kalsın yanında
Gömülü kalsın toprağın altında
Ölü kalbi taşımak
Ağır gelir papatyam...