Papatyam Şiiri - Abdurrahman Turan

Onca yıl neredeydin sen papatyam?
Simsiyah kaşlarına, kirpiklerine hasretmişim.
Kahve gözlerini görünce anladım ki; hiç kahve içmemişim...
Henüz yere düşmemiş yağmur damlası,
Kalbimde açan buğday başağı,
Bal dudaklı, elma yanaklı;
Allah seni özenerek mi yarattı?
Gülme; Cennet göründü sanıyorlar...
Mutluluğumuzu kıskanıyorlar...
Ey benim güzel yârim, sakın konuşma; Cennet dile geldi sanıyorlar...
Kokun üzerime sinmeli,
Gözlerin gözlerimi sevmeli,
Kirpiklerin kirpiklerime değmeli,
Adının yanında Turan yazmalı,
Gülüşünden beni mahrum etme.
Gel benimle,
Kalk gidelim, gel benimle..
Sonsuza gidelim...
Cennete koşalım...
Yan yana olalım...
Her zaman bir olalım...