Papatyalarla Şiiri - Günal Aydın

Bilmem ki özlemin tırnakları daha ne kadar yakar canımı
Bu yoksunluğunla daha nasıl yaşanırda son bulur kan kaybım
Ah be kadınım tükendim kelimelerimde
İnanki bittim mısra mısra şiirlerimde

Gece sesinle aldı beni koynuna
Sesinki sevişiyor o radyolarda
Öyle güzel okuyorsun ki canıma
Seviyorum defalarca bir daha

Ve sen şairem öyle güzel yazıyorsun
Şah damarım belli ediyor kendini
Ve senin dediğin gibi
Damardan alınan serumsun hayatıma ey sevgili

Sana bir şiir yazıyorum
Gönül toprağımda
Kara sevdamın göz yaşı ile
Sulanan papatyalarla
Sonra sokağının ismi geliyor aklıma
Bir taç yapıyorum onlardan
Uzun bukleli siyah saçlarına

Gökyüzüm yıldızlarda buluyorum
Gözlerinin ışıltısını
Sonra ayin şavkı sanki nur yüzün
Her nereye baksam bir sen
Ölesiye özledim be zeytin gözlüm