Papatyalarım Şiiri - Ümran Özlük

Yine kucağımda deste deste,
Güne gülümseyen papatyalar.
Yine dipsiz kuyularda kalmışım,
Güne hasret ben.

Güneşi görüyorum, yakalıyorum,
Siyahı, bir çarşaf gibi yırtıyorum,
Aydınlığa kavuşuyorum.
Dokunduğum her bir papatyanın sarısında.

Tıpkı bir şen kahkahana hasret kaldığım,
Gülmeyen yüzünden saçılmasını beklediğim,
Bir eksik gülümseyişini arıyorum.
Yakalamak istiyorum, mutluluğu çeşme başlarında,
Bir çift kumru su içerken.

Sen önce yüreğimde çatlayan yumurtadan çıkıp,
Sonra avuçlarımda tüylenip uçmaya hazırlanırken,
Yitirmek istemediğim içimdeki sevgi kuşumsun.
Vakitsiz açıp solan gül misali,
Uçup gitme yıkık gönül hanımdan.

4 Haziran 2009 Hasandede