Papatyalar Yorulur Şiiri - Akif Kurtuluş

sevemem, süngerci vurgun yer güneyde, deniz
üstüne kapanır

gözlerimden köpek balıkları geçer, dudağım uçuklar
ahtapotlar yapışır sözcüklerime, dilim tarazlanır
ağzım kurur, sıcak poyrazla boğulur deniz kızları
antalya da sıkar, yaz akşamları faytonlarını çalar kaçarım

sevemesem mum yakarım yatıra, ihtiyarla dost olurum
çaputlarımı bağlarım o ağacın dallarına, allı yeşilli
' seviyor mu sevmiyor mu ' papatyalar yorulur parmaklarımda

cebimdeki bozuk paraları öptürürüm havuzun sazanına
rize de sıkar, koynuma kaynar çaylar çalar kaçarım

sevemesem akrep çaresiz ateşe verir kendini
karınca aksar, sesi kısılır ağustos böceğinin
bülbül kekeler, serçe öksede kalır, tay topallar
ördekler havalanır düşünce sabah gölüne avcı gölgesi
seydişehir de sıkar, şakaklarımda akşamla kapını çalar kaçarım

kaç kentin kapısına yapıştırdım bu korkumu, bak
söküyorum

uzanıyorum ırmağın kıyısına, göğsüme yıldızlar kayıyor
ladese tutuşuyorum arabanın altından kurtulan kediyle
kırkikindilerle inatlaşıyorum, şımarmasını öğrenmiyorum
bahardan sıyırıp en yağmurlu yerinden sokuluyorum
mayıs'a