Papatyalar...ı Şiiri - Rüzgar Güven

Papatya(lar) -I.. // Hayat,bir papatyada; seviyorla sevmiyoru ayıklamak gibidir küçüğüm..seviyorları elimizde düşürürüz..o düşürdüklerimizden; adı uzaklık olan sayısız mekanlar,şehirler, ülkeler ve erişilmesi zor kilometreler inşa edilir..o yerlerlerde; aşkın ve sevdanın orkestrası şarkılanır bütün dillerde..özgürlük ve barışın bir aradanlığında inanç ve adalet kol kola yürür..insanlığın ve fedakarlığın zaferiyle, hep benimci,bana necilik alaşağı edilir..ve herşey dostlukla vefayla motiflenir..başlangıcı ve sonu vaat dolu bir yeninin eskiyle olan kavgası hüküm sürer bu yerlerde..insanın doğa karşısındaki bin yıllık savaşımının yüceliğinde kesintisiz bir hareketlilik olur..Bir buz kütlesinin ısı alarak suya dönüşmesi mesafesinde, kesintisiz doğum sancıları çeken bir yaşam inşa edilir..kaderin terk etmiş olduğu dünyasında,insanların umut ve özlemleriyle var olanı aşarak,bir kayıp cennet efsanesine ulaşmaktır,uzaklık.. //