Balkon demirlerinden baktığın kaldırım taşlarında yürüyorum; ne olur gir içeri.
Gökteki yıldızlar kadar yakınım sana; kaldırma başını.
Kış şarkıları yazıyorum; ağaçlarına yağdığında kar, saçlarına döküleceğim.
Şehrin ışıkları kadar üşüyorum gölgende ve sokak lambalarının altında ısınıyorum; ne olur bakma pencerenden.
Yağmurları çağırdığımda dokunmasın kirpiklerine.
Çünkü papatyalar bile durduramaz gözyaşlarını; biliyorum...
Seher vakti geçmeden gör beni, baş koyduğun göğsümde arama; uzamadan sarıl gölgeme ve gün doğmadan gir gizli bahçeme...
Kayıt Tarihi : 28.11.2021 19:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!