Papatyalar Şiiri - Şair Karasin

Beklenmedik soğuk bir rüzgar esiyor
Papatyalar üşüyor
Bir kadın var uzaklarda
Biliyorum, beni seviyor.
Bir kadın papatyaları kokluyor
Papatyalar diğerlerine veriliyor,
Hırsızsa bahçeyi kurutuyor
Soğuk rüzgarda papatyalar üşüyor.

Bir kadın güneşlerin doğduğu
Ve güneşlerin battığı yerlerden
Papatyaları kokluyor.
Uğruna papatyalar yetiştirdiğim kadın!
Uğruna, dinginlik nedir bilmediğim;
Daimi baharları yaşadığım kadın!
Bilmiyorum nerelerdesin?

Allah deyince tereddütsüz var derim.
Nasılını bilemem
Zaman ve coğrafya bağımlısı aklım
Uzaydan büyüğünü, bilebildiğimden evvelini ve sonrasını algılayamaz

Oysa seni düşününce kadınım!
Zihnime soru işaretleri doluyor; geçmişe ve geleceğe dair
Yaşamım hiç tanışmadığım bir kadın
Ve onunla paylaşamadıklarım üzerine kurulu
Soruyorum zaman zaman
Gerçekten var mısın?
Yok musun?
Gözlerin ne renk?
Çehren nasıl olacak?
Bana neler söyleyeceksin? ...
Ben seni ufuklarda aramayı bırakıp
Sen de uzaklardan bakmaktan usandığın zaman karşılaşırsak,
Bu sadece Rab’den büyük bir lütuf olacak.
Soruyorum zaman zaman
Gerçekten var mısın, yok musun?
Ya da geçmişte karşıma çıktın mı?
Karşılaştıksa hangi gözler senindi?
Hangi sözleri söylemiştin?
Ve böyle bir sürüsü
Düşününce,
Hiçbiri doğru cevap olmayan
Ya da hepsi bir bakıma doğru olan,
Ve her biri için birer papatya kopartılmış
Bir sürü seçenek çıkıyor ortaya.
Soruyorum zaman zaman
Var mısın yok musun?
Mısralarla örülmüş hayatı,
Boşuna mı yaşadım
Böylesine çileli.(Zonguldak)

Yüzümü soğuk rüzgarla yıkadım
Yüreğimi görünmeyen gerçekle.
Sevgimi kaldıramayanlara verdim
Bitmeyen ve bitmeyecek bir umutla

Ben seni ararken,sen sen diye pek çok kadını sevdim.
Yazdığım tüm şiirler sana hitabendi gerçekte
Koparttığım tüm papatyalar senindi
Ben sen sen diye pek çok kadına
Demet demet papatyalar verdim, hiç acımadan
(fakat) Pek azına bir demetten fazlasını,
Pek azı bir şiirden diğerlerine taştı.

Yazdığım her şiirde;
Her hayal kırıklığında,
Hem arı hem rüzgar oldum.
Koparttığım papatyanın tohumlarından
Gelecek bahara
Seni bulmak umudumu ektim
Bugüne değin aradığım ve bulamadığım sensin
Soruyorum zaman zaman
Gerçekte
Var mısın?
Yok musun? (22.04.01/Pazar)

Yüzümü soğuk rüzgarla yıkadım
Yüreğimi görünmeyen gerçekle
Sevgimi kaldıramayanlara verdim
Bitmez sandığım bir umutla.

Soğuk rüzgar esiyor
Papatyalar üşüyor.
Akan zaman mı, zamanın getirdikleri mi
Bahçe mi bazen yeşertti, bazen kuruttu.
Bu sefer çok soğuk; hayallerim üşüyor
Seni hayallerimi unutacak mıyım?
Tanımadığım bir adam mı olacağım?
Yanacak mı umutlarım?
Yoksa çürük müydü tohumlarım
Zaten sen yoksun diye?

Mevsimin son güneşi batarken,
Rüzgarda bir papatya üşüyor.
Belki bir bahar daha gelmeyecek
Çık karşıma kadınım
Son papatya da soluyor
Belki bir şiir daha yazmayacak
Bu adam ölüyor. 25.04.01/Çarşamba