Yürürken yağmurlu bir sonbahar öğlesi
İstiklal caddesinde,
İyice ıslanıp nostaljik şarkılar dinlemek vardı senle,
Yorgi efendinin meyhanesinde.
Sonra bakmak vardı o tarihi masalara,
Üzerine çiziktirilmiş el yazılarına,
Seni seviyorum Ahmet,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta