Papatya ve kelebek Şiiri - Demir Zengin

Daha bi' dokunaklı yanılgılar..
Gizleyerek ya da savaşarak
Herkes olmaktan ziyade hiç olmak
Sen papatya ile kelebeğin hikayesini duydun mu?

Yalnızlık ve yalanlar...
Ve soğuk ay ışığı
Gecelerin en güzeli boş vermişliklerimizde
Avunmak zavallı oluşumuzla
Hiç bir şey umrumda değil içinde bulunduğum..

Benden ne varsa kalsın geride
Taşımak istemiyorum sevginin çoğul oğlunu
Bir tek yaprak kaldı yağmur çiçeğinde
Herkes olmaktan ziyade hiç olmak..
Bir kadının gözünde sıyrılmak,
binlerce rengin içinden sıyrılmak..

Duvarlarım solduysa ne yapabilirim?
Yüzümde geçimsiz akşamlardan bir iz kaldıysa
Ey gün doğumu,seni kucaklıyorum yüreğimle
Çözüldü güneşin parmaklarının büyüsü
Ve buza döndü sıcaklığı yaz akşamlarının
Hem de nasıl cüzzamlı,avuçlarımda bir çığlık
Korkunç bir buhrandır bu sonralık hissi..

Ölü bir denizi kalemler diriltmez
Koynumda karanfil taşısamda bu acı geçmez
Bildiğimiz en iyi şeyi yaptık seninle,
Ayrıldık..
Nitel ve nicel anlamıyla,
akreple yelkovan diliminde..

Bir yabancı,bir üşüten iklim
Herkes olmaktan ziyade hiç olduk
Biz eskide kaldık seninle..
Kara tren gibi,
-okşadık öksüz ve yetim rayları-
Acımayı ve sevmeyi çok iyi bilirdik
Şiirler yazdık o uzak köylere..
Bir zamanlar vardık,
- yok olduk-..

Bir gün sen de benim için ağlayacaksın ..
Bir gün sen de benim için ağlayacaksın ..