PaPaTyA TaRlAsI SeN vE BeN

Günlerin öylesine geçtiği, belirsizce yaşadığım bir zamanın içindeydim.Attığım ilk adımda, soluksuzca, kendimi sende buldum. Karmaşık hayatımın,son durağıydın belki de.Her günüm,diğer günler gibi ilerlerken, iş,ev,arkadaşlar üçgenindeyken, varabileceğim son yerdin.
Seni bulduğumda anladım bu gelişlerden, gidişlerden, sıradanlıktan, arkadaşlarımla buluşup, saatlerce sohbet edip, duygularımızı, geçen günlerin izlerini paylaştığımız halde yine kendimle başbaşa kalışlarımdan ne kadar sıkıldığımı.Boşlukta geçen her günüm içten içe gizli düşmanım olmuş.İşten çıktığım saatlerde, sokak başında pusuya yatmış.Yalnızlığımı kollayıp üstüme çullanıyordu.Bunca zaman onu sürekli görmeye, onunla yüzleşmeye alışmışım.Hatta karşıma çıkacağını bildiğim halde o sokaktan hep geçmişim.
İşte Sana böyle bir zamanda vardım ben.Eksikliğini bile hissetmediğim duygular saklı kalmıştı içimde.Önceleri rüya gibiydin.Tüm yaşanmışlıklarım,tüm bitişler gibi bitecekti.Sen,bende kalamazdın,bunu çoktan göze almıştım.Senin gideceğin günü bekledikçe acılar peyda oluyordu.Umutsuzluğunun bende bıraktıklarını kabul ederek, ayrılığa doğru geri sayıyordum hayatı.Günler geçtikçe anladım ki bende bitmeyeceksin,içimde farkında olmadan büyüttüğüm bir duygu olmuştun.Geceler seni,bana getiriyordu.Sabahın mahmurluğu, günün sıradanlığı geçse de sana varsaydım her gece olduğu gibi bu gecede Heyecanım gündüzlerimi sarıyordu.
İlk adımımda sana ulaşmama rağmen yüreğim bunları söylese de, dilim söyleyemedi bir türlü,Biliyordun hissettiklerimi ama hiç duymadın benden.Sana görmeyi çok istediğim bir rüyamı anlatmıştım sadece
Hani papatya tarlasında,dizlerine başımı koyup uyuyacağım.Sende saçlarımı okşayacaktın.Bende,seni sevmenin mutluluğuyla uyuyakalacaktım.
Sende demiştin ki
Senin uykunu bölmemek için gerekirse nefes almayacağım.Gözlerimi bir an kırpmayacağım.
Sen, papatya tarlasındaki rüyamdan başka hiçbir şey duymadın.
Seninle birlikte içimde coşan özlemlerimden,sevinçlerimden hiç haberin olmadı.