ne çok sevmişim ben seni
ne çok sevmişsin sen beni
yeller esmiş, fırtına kopmuş
seller akmış, dallar kopmuş
rüzgâr savurmuş beni
bir bez parçası gibi
dalına tutunmuşum
silebildin mi terini
denize kavuşmaya akar ırmak
ben sana akmışım
yağmur beklerken çatlak toprak
ben gözlerine bakmışım
sen ve ben, birbirine akan iki dere
can suyu olurken çimenlere
gölümüzü unutmuşuz
belki denizler uzak bize
düşümde yok okyanus ötesi
bütün özlemim
çimenlerde papatya görebilmek
yuvarlanmak baharla
dam üstünde çul sererken sevdim seni
daha dün gibi
şimdi dikenlerin arasından
gülümse bana gül gibi
işte yalan dünyanın faizi
ey papatya sevgili
(21.04.2012)
Kayıt Tarihi : 21.4.2012 13:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine bahar geldi. Canlanmak gerek...
Hani ani bir süratle kalkis yapar ya gardan
Ulasmak icin kavusmak icin hedefine
Bir hisimda yani sanki... sanki ölürcesine....
Bir yazan kalem oldum kendimce
Sofra oldum siz hayri sari oldum yazi icinde
Öyle okudum ben bir hirsla adeta bu sitemkar duygu selini
Bunu gerektiriyor diye düsündüm kaleme hükmedebilmeyi
Siir dedigin sairi sergiler sana tüm ebatiyla
Sair kendi siir olup akmis zaten tabiatiyla....
Kaleminiz daim olsun yürekten kutluyorum
Sevgili hemsehrim daha nice güzelliklere
imza atabilmeniz paylasabilmeniz temennisiyle
BASARILAR vede TEBRIKLER Siir Sevdalisi yüreginize
Uzaklardan Gurbetten En icten Sevgilerle
TÜM YORUMLAR (2)