Papatya Mevsimi Şiiri - Emre Kitapcı

Mevsimlerden ilkbahar,
Yani , papatya mevsimi,
Onun ayı , onun mevsimi idi,
Toprağı yararak özgürlüğe kavuşuyordu.
Nasıl da zorluyordu toprak vücudunu?
Ama O, bir şeye inanmıştı,
Aşk !!!
Aşk ki , papatyayı diri tutandı,
Dalı kırılsa , yaprağı incinse
Genede vezgeçmemekti.
Aşk ki özgürlüğe kavuşturandı,
Bu uğurda , yağmur selinde boğulsa,
Üzerine basıp geçen,
Acımasız insanlar da olsa,
Taviz vermemekti gökyüzünden,
O , kişilere değil , aşka inanmıştı .
Çünkü iyi biliyordu !
Leylanın öldüğünü,
Mecnunun öldüğünü,
Ama aşkın yaşadığını,
Aşkın ölmeyeceğini biliyordu.
O yüzden sadece Aşka inandı.
Fani aleme , geçici hayata değildi,
Asıl aşkaydı sevgisi,
Ve bir söz verdi ve dedi ki ;
Son yaprağımı dökene kadar
Aşk diyeceğim,
AŞK...