Papatya kokulum Şiiri - Ahmet Erdoğan

Papatya kokulum
Gülüşün geziyor sokaklarımda
Kah elma şekerine bulaşan yanakların
Kah saklmbaç oynayan çocukluğun
Ağır bir sızı şah damarımda
Saçlarında güneşin sıcaklığı
Yüzünde masumiyetin saflığı
Minik bir serçenin gözyaşları gibi
Ömrüm yetene kadar
Nefesim bitene kadar
Seni seviyorum diyeceğim
Seni seviyorum
Seni seviyorum
Seni seviyorum
Canım kızım.
ASEL DURUM....
Göğüs kafesim deki
Körpe ceylanım
Söyle bana
Hasretin hangi şehirde firar
Vurdum duymaz olsun istiyorum duygularım
Ne geldiğinin önemi olsun
Ne de gittiğinin
Üstüme devrilirken HASRET kokan binalar
Her sözcüğünde yeni bir dünya
Her gülüşünde yeni bir bahar
Bitmesini hiç istemediğim senli dolu rüyalarım...